118.நித்யானந்த அனுபூதி !

பதிவுலகம் நித்தியானந்தர் விவகாரத்தை கிழித்து தோரணம் கட்டி தொங்க விட்டிருக்கிறது.இந்த விவகாரமும் 90 களுக்குப் பிறகான சாமியார்கள் இப்படி பொதுவில் மாட்டும் விவகாரங்கள் அதிகமாகி விட்டிருக்கின்றன என்ற நினைவும் சில யோசனைகளைத் தோற்றுவித்தது.

முதலில் இவ்வாறான கார்ப்பரேட் சாமியார்களின் தேவை சமூகத்திற்கு என்ன? இவர்களை யார் உருவாக்குகிறார்கள்?

புத்தாயிரம் ஆண்டுக்கு முன்னால் பரவலாக அறியப்பட்ட,பெரும் நிறுவனச் சாமியார்கள் புட்டபர்த்தி சாய்பாபா மட்டும் என நினைக்கிறேன்.70'களில் இதயம் பேசுகிறது என்ற பெயரில் பத்திரிக்கை நடத்திய மணியன் சாய் பாபா வின் பி.ஆர்.ஓ.ஆகச் செயல்பட்டவர்;இன்று சந்தியில் நிற்கும் ஒரு இணைய எழுத்தாளரை விட பயங்கரமாக சாயிபாபாவுக்கு ஜால்ரா அடித்தவர்;ஆனால் இந்தியா டுடேயில் புட்டபர்த்தியில் நடத்த கொலையைத் தொடர்ந்து விசாரணைச் செய்திகள் வெளிவந்து போதும் மணியன் இது போல்தான் பம்மினார்.

சந்திரா சாமி போன்ற அரசியல் சாமியார்கள் அவ்வப்போது அவரவர் சார்ந்த அரசியல் கட்சிகள் பதவியில் இருக்கும் போது தலைகாட்டி விட்டுப் பின்னர் மறைந்து விடுவார்கள்.

ஆனால் பக்தியின் பெயரால் நிறுவனமாகக் கிளைவிட்டு பரந்து விரிந்த ஹை டெக் சாமியார்கள் எல்லாம் புத்தாயிரம் ஆண்டு நெருக்கத்தில் அல்லது அதற்குப் பின் வந்தவர்களே என்பது எனது ஊகம்.பயன்பாட்டியல் தலைதூக்கிய சமூகம்தான் இத்தகைய சாமியார்களின் பெருக்கத்திற்குக் காரணமா?

இரண்டாவது இத்தகைய சாமியார்கள் முதலில் எதைக் கடைவிரித்து வெளிவருகிறார்கள்?

மூன்றாவது இவர்கள் எந்த நிலையில் சாயம் வெளுக்கிறார்கள்?

முதலில் காரணம்-
70 களின் இறுதியிலும் 80 களின் மத்தியிலும் 100 ரூபாய் என்பது உயர்ந்த தொகை;பர்சில் 100 ரூபாய் வைத்திருந்தால் என்னப்பா,பெரிய நோட்டா வச்சிருக்கே போலிருக்கு என்று வியந்த பொறாமையில் கேட்பார்கள்.இப்போது 500 அல்லது 1000 ரூபாய் நோட்டுக்கள் 10 ஆவது சராசரியாக அனைவரது பணப்பையிலும் இருக்கிறது.இல்லாவிட்டால் சென்னையில் முக மழிப்புக்குக் கூட பணம் தர முடியாத நிலை ஏற்படும் என்று பதிவுலக அனுபவமும் இருக்கிறது.:)

இவ்வாறான எளிமைப்படுத்தப்பட்ட அதிகப் பணம் சமூகத்திற்கு நிம்மதியைத் தர முடியவில்லையா?அல்லது எளிமையற்ற நேர்மையற்ற தகுதியற்ற வழிகளில் சேரும் பெரும்பணத்தினால் விளையும் குற்ற உணர்வும் அது தரும் நிம்மதியின்மையும்,எவரிடமிருந்தாவது ஏதாவது ஆறுதல் கிடைக்காதா என்ற ஏக்கத்திற்கு பெரும்பாலானாவர்களைத் தள்ளுகிறதா?இந்த சூழலை சரியாக கணிக்க முடிந்த சில குயுக்தி புத்திக்காரர்களின் மூளையில் உதித்த ஐடியாதான் கார்ப்பரேட் சாமியார்களின் தோற்றத்திற்கு வழிவகுத்ததா?

நமது கதாநாயகரும் ஒரு வாரப்பத்திரிகையின் விளைவாகவே வெளிச்சத்துக்கு வந்தார்;அவரது தொடர் வெளிவந்த ஆரம்ப நாட்களிலேயே-மிகுந்த விளம்பர வெளிச்சத்துக்கிடையில் அந்த தொடர் வெளிவந்தது-ஒரு நல்லெண்ணம்,என்னைப் பொறுத்த வரை அவர் மீதோ அல்லது அவரது தொடர் மீதோ வரவில்லை. இன்னொரு நபர் சுகபோதம் பற்றியும் இன்னொருவர் வாழும் கலை பற்றியும் இன்னொருவர் தியானம் பற்றியும் பெரும் பிரச்சாரங்களுடன் பொது அரங்கில் தோன்றுகிறார்கள்.

எளிதாக அல்லது தகுதியற்றுக் கிடைத்த பெரும்பணத்தின் உடன் பிறப்பாக வருகின்ற மன மற்றும் உடல் அழுத்தங்களால் உந்தப் படுகின்ற பெரும்பான்மை மக்கள் வந்து இது போன்ற ஆசாமிகளிடம் குவிய ஆரம்பிக்கிறார்கள்;இவர்கள் சமய உண்மைகளையோ அல்லது உயர்ந்த தத்துவ சித்தாந்தக் கருத்துக்களையோ பெரும்பாலும் உபதேசிப்பதில்லை;இவர்களின் உபதேசம் பெரும்பாலும் மிக எளிய மொழிகளில் அனைவரும் கடைப்பிடிக்கும் படியான இன்றைய வேக வாழ்க்கைக்கு எவ்வித இடையூறும் தராத சில சடங்கு அல்லது உடற்பயிற்சி முறைகளாக இருக்கும்;அவற்றை அறிமுகப்படுத்த ஆயிரக்கணக்கில் காணிக்கை விதிக்கும் இந்த கார்ப்பரேட் சாமியார்கள் குறுகிய காலத்தில் கோடீசுவரர்களாக மாறிப் பின் கேடிஸ்வரர்களாகவும் உள்ளுக்குள் மாறுகிறார்கள்.

இந்தக் கேடி முகம் வெளித்தெரியும் போது உச்ச அதிர்ச்சி நம்மைத் தாக்குகிறது.

இவ்விதப் பயிற்சிகளை,நிம்மதியை,மன அமைதியை பெரும்பாலான பொது மக்கள் அவர்களாகவே தேடி அடைந்து கொள்ள முடியாதா?அதற்கு ஒரு புறக் காரணி தேவையா?

பெரும்பான்மை மக்களுக்கான விஷய ஞானம் மிகவும் குறைந்து கொண்டு இருக்கிறது;மேலும் குடும்பங்களில் வழிநடத்தவோ,மாற்று வழியைச் சுட்டவோ பெரியவர்கள் இல்லாத நியுக்ளியஸ் குடும்பங்களாகவே பெரும்பாலும் நடுத்தர வர்க்க குடும்பங்கள் மாறி வருகின்றன;அவர்களின் வருமானம் கூடினாலும் கூட பெரும்பாலும் பல காரணங்களால் அவர்கள் தனிக் குடும்பங்களாக வாழ்வதையே விரும்புகின்றனர்.இதனால் சின்னஞ்சிறு உலகியல் கடினப்பாடுகளுக்கும் எவரிடமாவது தீர்வுகளை எதிர்பார்க்கும் மனோபாவம் வளர்ந்து விட்டது;கேட்காமலேயே கிடைக்கும் தீர்வுகளை அளிக்கும் பெரியவர்கள் குடும்பத்துடன் இல்லாது போவதும் இவ்வித சாமியார்களிடம் மக்கள் போய் விழுவதற்கான ஒரு காரணம்.

இந்த சூழலில்தான் செய்தி ஊடக சதிகாரர்கள் நுழைகிறார்கள்;செய்தி ஊடகங்களுக்கான தார்மீகக் கடமைகள் இருக்கின்றன என்ற கொள்கைகள் எல்லாம் காற்றோடு போய் வெகுநாள் ஆகிவிட்டது.போட்டி ஊடகம் எவனைப்பற்றிய கதையையாவது அளந்து கொண்டிருக்கிறதா,நீயும் ஒருவனைப் பிடி என்ற அளவில் அவைகளின் செயல்பாடு இருக்கிறது;ஒரளவு வளர்த்து விட்ட பிறகு மேட் ஃபார் ஈச் அதர் என்று இருவரும் சேர்ந்து மக்களை முட்டாளடிப்பதும் நடக்கிறது.

சாதாரணமாக உடல்நலனைப் பேண உதவி செய்யும் யோகாப்பியாச உடற்பயிற்சி முறைகள் கூட ஏதோ பிரம்ம ரகசியம் போலவும்,அவற்றை குரு முகமாகவே நேரடியாக மட்டுமே கற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்ற பயிற்சிப் பிழைப்பு நடத்தும் ஆசிரியர்களது செயலாலும் நித்தி போன்ற ஆட்களுக்கான தேவை பெரிதுபடுத்தப்படுகிறது.
காட்டாக நல்ல புத்தகங்களின் மூலம் ஆசனப் பயிற்சியின் அறிமுகம் கிடைத்து,அம்மா 30 வருடங்களுக்கும் மேலாக ஆசனப் பயிற்சி செய்தவர்;அதை புத்தகத்தைப் படித்தே நானும் ஆசனப் பயிற்சிகளைக் கற்றுக் கொண்டேன்;இந்த யோகாசனப் பயிற்சிகளைக் கற்றுக் கொள்ள ஒருவர் ஆயிரக்கணக்கில் பணம் செலவு செய்ய வேண்டும் என்பது பாரம்பரிய மிக்க நமது தமிழகத்தில் ஒரு முரண்.அதுவம் இது போன்ற ப்ளே பை நைட் சாமியார்களின் பிரபலம் அதிகரிக்க அதிகரிக்க அவர்களின் வசூல் செய்யும் பணமும் அதிகரிக்கிறது.பெருமளவு முட்டாள்களாக இருக்கும் மக்களும் பணத்தைக் கொட்டுவதற்கு தயாராக இருக்கிறார்கள்.

கட்டுக்கடங்காத அளவு பணம் எளிதாக ஒரு இடத்தில் குவிகின்ற போது அவற்றின் உபயோகம் கேடு கெட்ட வழிகளுக்கு எளிதாக மாறுகிறது.

சிறிது நினைத்துப் பாருங்கள்,ஊடக சூழலல்லாத தமிழகம் அப்படியே நிலைநின்று போகும் கதியில் இன்று இருக்கிறது;குமுதம்,விகடன் மற்றும் சன் டீவி மூன்றும் நாளை முதல் செயல்படாது என்ற நிலை வந்தால்,தமிழகத்தில் பலர் போர்க்கொடி உயர்த்தினாலும் வியப்பதற்கில்லை.இவை மூன்றும் பிழைப்பது பெரும்பாலும் திரைப்படம் சார்ந்த நிகழ்ச்சிகள்,செய்திகள் மற்றும் நித்யா விவகாரம் போன்றவைதான்..இவற்றின் பிடியில்தான் இன்றைய நடுத்தர வர்க்கப் பெரும்பான்மை மக்கள் இருக்கிறார்கள்.

இந்த ஊடக அடிமைத்தனத்திலிருந்து முதலில் வெளிவந்தால் புற உலக சிந்தனைத் தாக்கங்களில் வீழ்வதிலிருந்து சாதாரண மக்கள் பெருமளவு தப்பிக்கலாம்.பின்னரே மற்ற அறிவு சார்ந்த விவகாரங்களும் தேடல்களும் அவர்களின் கவனத்திற்கு வரும்;அந்த நிலையை அடைபவர்கள்தான் நித்யானந்த அனுபூதிகளில் இருந்து தப்பிக்கிறார்கள்.

மற்றவர்கள் இப்போது நாயடி படும் ஒரு எழுத்தாளர் ஆள் போல இருக்கும் புரோக்கர்கள் சொல்வதையெல்லாம் படித்து விட்டு தொண்டரடிகளாக இருந்து புளகாங்கிதம் அடையலாம்!

பி.கு:புரோக்கர் சிகாமணியின் அடிப் பொடிகளாக பதிவுலகில் வலம் வந்த சிலர் ரொம்பவும் வலிக்காத மாதிரி நடித்துக் கொண்டிருப்பது பார்க்கவும்,படிக்கவும் ரொம்பவும் தமாஷாக இருக்கிறது!எதைக் கொடுத்தாவது பிராபல்யம் மற்றும் அதனூடே கிடைக்கும் பலாபலன்கள் என்ற நோக்கில் செயல்படுவதால்தான் இவர்கள் திருடனுக்கு தேள் கொட்டிய நிலையில் முழிக்க வேண்டியிருக்கிறது.இதற்காகத்தான் ஒரு கிழவன் சொல்லி வைத்தான்..

ஆய்ந்து ஆய்ந்து கொள்ளாதான் கேண்மை கடைமுறை
தான்சாம் துயரம் தரும்..

ஆனால் எதையாவது கொடுத்து எதையாவது பெறலாம் என்ற நோக்கில்தான் இந்த அடிப்பொடிகளின் பெரும்பான்மை நட்பு இருந்தது போல் எனக்குத் தோன்றுகிறது!இன்னொரு கூற்றும் நினைவில் வந்து தொலைக்கிறது..

உறுவது சீர் தூக்கும் நட்பும் பெறுவது
கொள்வாரும் கள்வரும் நேர்!

117.ட்ரீ டாப் வாக்-சிங்கையில் - 2

சென்ற பதிவில் விவரித்தபடியான சாகச' நடைக்குப் பின்னர் ட்.டா.வாக் பாலத்தில் நுழைந்தோம்.

இப்பாலம் கீழ்ப்புறம் மரச்சட்டங்கள் இணைத்த கம்பிகளால் இழுத்துக் கட்டப்பட்ட தொங்கு பாலம்.நடுவில் அமைக்கப் பட்ட உயரத் தூணும் இரண்டு பக்கமும் நிலப்பகுதியில் அமைந்த பிடிமானமும் உள்ள பால அமைப்பு;நடுப்புறம் சுமார் 150 மீட்டர் பள்ளமும் அடர்ந்த மரக்கூட்டமும் உள்ள நில அமைப்பு.



பாலத்தின் அகலம் சுமார் 2 1\2 அடி மட்டுமே,இருவர் நெருக்கியடித்துக் கொண்டு அல்லது ஒருவர் சுகமாக நடக்கலாம்;அதிக எடை ஒரு இடத்தில் குவிவதைத் தடுக்க இவ்விதம் அமைக்கப்பட்டிருக்கலாம்...



பாலத்தின் நடுவில் நிற்பது அற்புதமான அனுபவம்.காற்று ஆளைத்தூக்குகிறது,கீழ்ப்புறம் நெடு நெடு பள்ளமும் மரங்களும்;இயற்கையின் மடியில் நிற்பது போன்ற உணர்வு.கண்ணுக்கெட்டிய தொலைவு வரை மரங்கள்,மரங்கள்,செடிகொடிகள் மட்டுமே!



********




சுமார் 20 நிமிடங்கள் நின்று அந்த இடத்தின் அமைதியான அழகை அனுபவித்தோம்.நடுவில் நின்று கீழ்ப்புறம் அமைந்த ஒரே தாங்கும் அமைப்புதான் படத்தில் காண்பது.




கீழேழேழேழேழேழ மரக்கூட்டங்களின் பார்வை.சிறிது நேரம் நின்று ரசித்து விட்டுக் கிளம்பினோம்.




***************



திரும்பவும் பழனி மலையில் இருந்து இறங்குவது போல் சுமார் 1 கி.மீ.க்கு மரப்படிகள் மற்றும் பாதை.அதில் நடப்பதும் சுவாரசியமாக இருந்தது;இருபுறமும் செடிகொடிகள் உடலில் உரச நடக்க வேண்டிய நடை.ஆனால் நல்லவிதத்தில் பராமரிக்கப்படும் பாதை.



*********



எங்கள் கிராமத்தில் ஐயா வீட்டுக்குச் செல்லும் போது தினமும் நடந்து செல்லும் வயலுக்குச் செல்லும் பாதை போன்ற உணர்வு பத்தாண்டுகளுக்குப் பின்னர் எனக்கு ஏற்பட்டது;ஐயாவும்,வயல்களும் இப்போது அணுக்கத்தில் இல்லை,அனுபவங்கள் மட்டுமே இருக்கின்றன.



இறங்கி வந்து திரும்பவும் ரேஞ்ச் நிலையம் என்றழைக்கப்பட்ட இளைப்பாறும் இடத்திற்குச் செல்ல மீண்டும் ஒரு 3 கி.மீ.நடக்க வேண்டும்;நடந்தோம்.



தண்ணீர மற்றும் கழிப்பறை வசதிகளுடன் இருந்த அந்த இடத்தை அடைந்து சிரம பரிகாரம் செய்து கொண்டு தயிர் சாத மூட்டையை அவிழ்த்தோம்.குரங்குகள் தூரத்தில் அமர்ந்து எப்போது உணவுப் பாத்திரத்தைக் கவரலாம் என்னும் வண்ணம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தன;அவற்றிற்கும் உணவைப் பகிர்ந்து விட்டு உண்ணலாம் என்று எண்ணிய போது பாத்திரம் பறி போகும் அபாயம் எழுந்தது.எனவே ஒரு குச்சியைத் தயார் செய்து கொண்டு-நல்ல வாகான தடிமனான சுமார் 1 மீ நீளம் உள்ள குச்சி,அனுபவம் தந்த பாடம்-வந்து பக்கத்தில் வைத்துக் கொண்டே உணவை முடித்துக் கொண்டோம்.நிச்சயம் மீதம் இருக்கும் என்ற அளவில் கொண்டு சென்ற உணவு உண்மையில் சரியாக இருந்தது.நடையும் களைப்பும் தந்த பசியில் உணவு போன இடம் தெரியவில்லை.பசித்தீ என்று சிலம்பு ஆதிரைக்காதையில் சொல்வதன் பரிமாணங்கள் புரிபட்டன.

உணவு முடித்ததும் சிறிது ஓய்வு கொண்டு விட்டு கிளம்பும் வழிவகைகளை ஆராய்ந்த போது திரும்பவும் ஒரு பகீர்..திரும்ப புறப்பட்ட இடத்திற்கே செல்ல வேண்டும் என்றால் 7 கி,மீ.நடக்க வேண்டும்.அல்லது 3 கி.மீ.நடந்து இன்னொரு வழியாகச் சென்று-அங்கு ஒரு கார் நிறுத்தும் இடம் இருக்கிறது,விளக்கம் முடிவில்-அப்பர் தாம்சன் தெருவைப் பிடிக்கலாம்;எனவே அந்த வழியைத் தேர்ந்தெடுத்து நடந்தோம்.

வழியில் சுமார் 75 வயதுக்கும் மேல் மதிக்கத்தக்க ஒரு பெற்றோரும் அவர்களது மகன் மற்றும் 2 வயதுக் குழந்தை-கை வண்டியில்,தள்ளப்பட்டு-சென்று கொண்டிருந்தார்கள்.இந்த வயோதிக நிலையிலும் அவர்களின் ஆர்வம் ஆச்சரியப்படுத்தியது;சொல்லத் தேவையன்றி அவர்களும் ஐரோப்பியர்களே!இத்தனைக்கும் அந்தப் பெண்மணிக்கு நடப்பது சிரமமாக இருந்தது பார்க்கையிலேயே தெரிந்தது;தாத்தா கட் கட்டென்று குழந்தை வண்டியையும் தள்ளிக் கொண்டு விடு விடு வென்று முன்னால் சென்று விட்டார்.நாங்கள் களைப்பிலும்,சொட்ட வியர்த்த வியர்வையிலும் உணவு உண்ட களைப்பாலும் மெல்ல மெல்ல நடந்து தெருவுக்கு வந்து இணைந்தோம்.

அங்கு இருந்த நிழலில் மேலும் கொஞ்சம் இளைப்பாறி விட்டு கொண்டு வந்த லெமன் டீ டின்களைக் காலி செய்து விட்டு வீடு திரும்பினோம்.

கிளம்புகையில் பயணம் எப்படி இருந்தது என்று ரங்ஸைக் கேட்டேன்.அவரின் பதிலை விட செயல்தான் மிகவும காமெடியாக இருந்தது...ஏதோ ஒரு படத்தில வடிவேலு அவரது விரலையே தன் புருவ மத்தியை நோக்கி நீட்டிக் கொண்டு சொல்வாரே 'உனக்குத் தேவையா இது?' என்று,அந்த வசனத்தை ரிபீட்டினார் ரங்ஸ்.கூடவே 'இனிமே வெளியில கூட்டிகிட்டுப் போன்னு கேப்பே?' என்ற அடிஷனல் டயலாக்கும் வந்தது.வெடித்துக் கிளம்பிய சிரிப்பில் சிறிது நேரம் கழிந்தது.

ஆனாலும் அடுத்த வாரம் மொண்ட் ஃபேபரில் இதே போல் இன்னொரு இடம் இருக்கிறது போகலாமா என்று கேட்டவுடன் உடனடி எஸ்,போகலாம் போகலாம் என்று வந்த பதில் திருப்தியைத் தந்தது.

இது போன்ற பயணங்கள் சிறிது ஆயாசமாக இருந்தாலும் மனத்திற்கும் உடலுக்கும் புத்துணர்ச்சி தருகின்றது என்றே நான் நம்புகிறேன்;மேலும் இயற்கைச் சூழலில் செல்லும் போது அது,நகரக் கட்டட மனித நெரிசல்களிடையே உளைந்து வருவதைக் காட்டிலும் தனியானதொரு மகிழ்வும் திருப்தியும் தருவதையும் ஒத்துக் கொள்ள வேண்டும்.




************




திரும்பும் வழியில் நடைபாதையிலேயே ஆங்காங்கே சில பொறிக்கப்பட்ட ஸ்டீல் தகடுகள் நடப்போருக்கான குறிப்புகளையும் சில வாக்கியங்களையும் தாங்கி நின்றன;அவற்றில் ஒன்றை நெருங்கி நோக்கினேன்;இப்படி எழுதி இருந்தது-'Nature is at work,building and pulling down,creating and destrying,keeping everything whirling and flowing,allowing no rest,but in rhythmical motion,chasing everything in an endless song out of one beautiful form into another'.ஜான் முய்ர்'ன் இந்த வாசகம் இயற்கைக்கு மட்டுமல்ல,வாழ்வுக்கும் பொருத்தமானது என்று தோன்றியது.

சில குறிப்புகள்:

1.இது போன்ற அனுபவத்தை விரும்பிச் செல்பவர்கள்,கூடிய வரை எளிய பருத்தி உடைகளில் செல்லுங்கள்;கூடுமானால் அரைக்கால் ட்ராயர் மற்றும் டி ஷர்ட் மிகவும் சிலாக்கியம்.

2.தண்ணீர் பாட்டில் எடுத்துச் செல்லுங்கள்;உணவும் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்,நடந்து விட்டு வந்தவுடன் கொலைப்பசி என்றால் என்னவென்று உணர்வீர்கள். எளிய ஆனால் உடல் சக்தியைத் தரவல்ல உலர் பழங்கள்,பாதாம் போன்றவை நல்ல தேர்வு;சீஸ் கட்டிகளும்-உருகாத வண்ணம் பேக் செய்து கொள்ளுங்கள்-நன்று.நமது பாரம்பரிய இந்திய உணவுகள் வயிற்றை அடைத்து,நடக்க மேலும் களைப்பைத் தரலாம்.

3.கூடவே தாகத்தைத் தணிக்கும் ஏதாவது பாணங்கள் எடுத்துச் செல்லுங்கள்,கார்பனேட்டட் ட்ரிங்ஸ் வேண்டாம்.எலுமிச்சை பானம் அல்லது எலுமிச்சை டீ ஆகியவை மிகுந்த சிலாக்கியமானவை.

4.மேக் ரி(ட்)ச்சி நடைக்கு குறிப்பாகச் செல்வதென்றால் நாங்கள் சென்ற பாதை சிலாக்கியமானது,லோர்னி தெருவில் இறங்கி நடக்க ஆரம்பித்து ரேஞ்ச் ஸ்டேஷனை அடைந்து,திரும்பும் வழியில் வீனஸ் ட்ரைவ் நிறுத்ததை அடைவது சரியான வழி;அல்லது மிகவும் நடக்க முடியாதவர்கள் வீனஸ் ட்ரைவ் நிறுத்தம் வழியாகவே நுழைந்து சென்று திரும்பி விடலாம்.நீண்ட தூரம் நடக்க வேண்டியதில்லை.காரில் செல்பவர்களுக்கும் இதுவே சரியான,எளிதான வழி;ஆனால் நீர்த்தேக்கதை ஒட்டிய ஆரம்ப நடை அனுபவம் கிடைக்க வாய்ப்பில்லை.பேருந்து வழி செல்பவர்கள் எந்த இடத்திலிருந்து கிளம்புகிறீர்கள்,எந்த வழி வெளியேறப் போகிறீர்கள் என்பதைத் தெளிவாக அறிந்து கொண்டு கிளம்புங்கள்.உள்ளே எங்கும் பேருந்துகள் பற்றிய விவரங்கள் கிடைக்காது-ரேஞ்ச் நிலையம் உள்பட.

5.புகைப்படம் எடுக்க மறக்காதீர்கள்;அலுத்துக் களைத்திருந்தாலும் அவற்றை பின்னாட்களில் பார்க்கையில் உங்கள் அனுபவம் மீள் விரிவாக எண்ணத் திரையில் விரியும்.

116.ட்ரீ டாப் வாக்-சிங்கையில் !

கடந்த சில நாட்களாகவே வீட்டில் மக்கள் எங்காவது வெளியில் சென்று விட்டு வரலாம் என்றார்கள்.சரி,எங்கு செல்ல வேண்டும் சொல்லுங்கள் என்றால் வித்தியாசமாக எங்காவது செல்லலாம் என்று பதில்..

சிங்கையில் ஒரு வருடம் வாழ்ந்து,வார இறுதிகளில் மாதத்திற்கு இரண்டு முறை வெளியில் சென்று விட்டு வந்தாலே ஆறு மாதங்களுக்குள் பார்ப்பதற்கு புதிதாக ஏதும் இடம் இருக்காது..இந்த லட்சணத்தில் எங்கு செல்வது என்று யோசித்துக் கொண்டு இணையத்தை மேய்ந்து கொண்டிருந்தேன்.சட்டென்று ஒரு இடம் நினைவுக்கு வந்தது..

Mac Ritchie Reservoir !

அலுவலகத்தில் இருந்து வரும் போது ஒருமுறை லோர்னி தெருவிலிருந்தவாறே வண்டியைத் திருப்பி நீர்த்தேக்கத்தை சடுதியாகப் பார்த்து திரும்பியிருந்ததால் இடம் அழகாகவும் ரசிக்கும் படியும் இருக்கும் என்று தோன்றியதில் மேலும் இணையத்தில் குடைந்தேன்.

Tree Top Walk என்று ஒரு சொல்லாடல் கண்ணில் பட்டது;உடனே ரங்ஸ்க்கு ஆர்வம் கண்ணா பின்னாவென்று எகிறியது.'ஆ,,,ட்ரீ டாப் மேலே எல்லாம் நான் நடந்ததில்லை;கண்டிப்பாகப் பார்க்க வேண்டும்,,போலாம் போலாம் எனவும்,சரி என்று கிளம்பினோம்.ஆனாலும் ஏதோ ஒரு சம்சயம் மனதில் ஓடிக் கொண்டே இருந்தாலும்,அவற்றை புறம்தள்ளி விட்டு கிளம்பினேன்.

சாப்பிட பூரி செய்து எடுத்துக் கொள்ளலாம் என்ற ரங்ஸின் யோசனையை (நல்ல வேளை !) மறுத்து தயிர் சாதமும் உ.கி.கறியும் செய்து எடுத்துக் கொண்டு,நிதானமாக விடுமுறை நாளில் சாவதானமாக கிளம்பினோம்.

நீர்த்தேக்கத்திற்கு நுழைவு வாயிலில் நுழைந்து சுமார் 100 மீட்டர் நடந்தவுடன் அற்புதமான பார்வைப்புலம் விரிந்தது..பின்னணியில் மலைச்சரிவில் பரந்த நீர்த்தேக்கமும் குளிரான நீரில் மேல் மிதந்து வரும் தென்றலும் சுகமாக இருந்தன.நீர்த்தேக்கத்தை ஒட்டிய பாதையில் நடக்க பாதை இரணடு பிரிவாகப் பிரிந்தது.ஒன்று ட்ரீ டாப் வாக்'க்குப் போகும் வழி..இன்னொன்று நீர்த்தேக்கத்தை ஒட்டிய மரப் படிகளூடே நடந்து பூங்காவுக்குச் செல்லும் வழி.முதலாவது 5 கி.மீ என்றும் இரண்டாவது 11 கிமீ என்றும் சொன்னது.

ட்ரீ டாப் என்ற சொல்லாக்கத்தில் சுத்தமாக மயங்கியிருந்த நாங்கள் முதல் வழியைத் தேர்ந்து எடுத்தோம்.மேலும் சுமார் 200 மீட்டர் நடக்கவம் இன்னொரு தகவல் பலகை மறித்து,'ஏய்,மக்கா,நிசமா நீ ட்ரீ டாப்தான் போகணுமா இல்லை இந்த மரப் பாலம் வழியா தண்ணீரை ஒட்டியே நடந்து போயிட்றியா? என்று கேட்டது.சே,சே..என்ன சின்னப்புள்ளத் தனமா இருக்கு,,இவ்வளவு தூரம் மெனக்கட்டு டைம் ஒதுக்கி சாப்பாட்டு மூட்டை தூக்கி வந்ததே மர உச்சி நடைக்குத் தானே..என்ன யோசிக்கறதுக்கு இருக்கு என்று சொல்லிவிட்டு முதல் பாதையையே தேர்ந்தெடுத்தோம்.

பாதை ஆரம்பிக்கும் இடமே மரங்களடர்ந்த குகைக்குள் நுழைவது போல் தோற்றமளித்தது;இந்த லட்சணத்தில் வானிலை மோசமாக இருக்கும் பட்சத்தில் மர உச்சிப் பாதையைத் தேரந்தெடுக்க வேண்டாம்'என்று எச்சரிக்கைப் பலகை வேறு பாதை ஆரம்பத்தில்(உள்ளேயும் பல இடங்களில்) இருந்தது;யேய்,நாங்களும் ரௌடிதான்லே என்று நினைத்து வீறு கொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தோம்.





(முன்னாலேயே சிங்கை வானிலை எச்சரிக்கை வலைத்தளத்தைப் பார்த்துவிட்டு நாங்கள் செல்ல இருந்த பகுதியில் நல்ல வானிலைதான் என்று உறுதிப்படுத்தியிருந்தேன்..ரங்ஸ் என்னை விட வீரமாக இன்னைக்கு மழை பெய்தாலும் போகிறோம் என்று சபதம் வேறு எடுத்திருந்தது வேறு விதயம்.)

நானும் மிகவும் மகிழ்ந்து-பின்ன சும்மாவா,நம்ம ஆளுக்கு என்னா வீரம்?-அழைத்துக் கொண்டு சென்றுவிட்டேன்..

சரி,நடைக்கு வருவோம்..முதல் பாதையைத் தேர்ந்தெடுத்தோமா,நடக்க ஆரம்பித்தோம்.

பாதை சமதளமாக இல்லாமல் சிறு சிறு கருங்கற்கள் நிறைந்து,மேடாகவும்,சரிவாகவும் சுமார் 3 பேர் கை கோர்த்துக் கொண்டு நடக்கும் அகலத்தில் இருந்தது.சுற்றியும் பார்த்த பொழுது அந்த மேடு மண்ணால் ஆன மேடு போலத்தான் தோன்றியது;சரி ஒரு கடினப்பாடான தோற்றம்-ரஃக்ட் லுக்-வர வேண்டும் என்றுதான் சிறு சிறு ஒழுங்கற்ற கூழாங்கற்கள் போன்ற கற்களைப் பாதை முழுதும் பரப்பி இருக்கிறார்கள் என்று நினைத்தேன்;அதைப் பகிர்ந்து கொண்ட போது ரங்ஸ்ம் ஆமோதித்தார்.இடையில்-எனது இடையில் அல்ல-நடந்த பாதையின்- பலர் நாங்கள் நடந்த திசையிலும் சிலர் எதிர்த் திசையிலும் நடந்தோம்;அவர்கள் பெரும்பாலும் மேற்கத்தியர்களாகவே-ஐரோப்பியர்-இருந்தார்கள்.பார்,வாழ்க்கையை அனுபவிக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே இப்படி வந்து காடு போன்ற சூழலில் நடக்கிறார்கள் என்று சிலாகித்துக் கொண்டே தொடர்ந்தோம்.

இடையில் பல மரங்களுக்கும் அவற்றின் பெயர்,ஜாதி ஆகியவற்றை அழகாக ஒரு சிறு அட்டையில் பெயிண்டால் எழுதி தொங்க விட்டிருந்தார்கள்;சிங்கப்பூரர்களின் செய் நேர்த்திகளை வியந்து கொண்டு தொடரந்தோம்.எல்லாம் நன்றாகப் போன மாதிரித்தான் ஆரம்பத்தில் தோன்றியது.

முதலில் சிறிது ஆயாசம் ஏற்பட்ட போது உட்கார எங்காவது இடம் கிடைக்குமா என்று பார்த்துக் கொண்டே நடந்தோம்;இடையில் இளைப்பாறுவதற்கென்று ஒரு சிறிய இடம் இருக்கை வசதியுடன்-சாதாரண கல்லிருக்கைதான்- இருந்தது;அதில் அமர்ந்து கொண்டு சுற்றிலும் பார்த்த போது பாதையின் குறுக்காக மலைப்பகுதியின் கீழ்ப் புறத்திற்குச் செல்ல ஒரு பாதையும் இருந்தது;அதாவது அது நடக்க வேண்டாம்,போதும் என்று தோன்றுபவர்கள் மரியாதையாக கீழை இறங்கி பூங்காவை நோக்கி நடையைக் கட்ட உதவும் பாதை..

ஹே,இங்க பாரு,நடக்க முடியாத கிழடு கட்டை எதாவது வந்திருச்சுன்னா,வேண்டாம்னு தோனினா இறங்கிப் போயிடலாம் பாரு..மஞ்சத் தோல் காரன் முன் யோசனை முன் யோசனைதான்' என்று கமெண்டிக் கொண்டு எழுந்து நடக்க ஆரம்பித்தோம்;ஆங்காங்கு மூங்கில் மரங்கள் வளர்ந்து சுமார் 100 அடிக்கும் மேல் வளைந்து நின்றன;நன்கு முற்றிய மூங்கில்கள்,சுமார் 20 செ.மீ. விட்டம் கொண்ட மூங்கில்கள்..தட்டிப் பார்த்தால் கணீர் கணீர் என்று சப்தம் வந்த மரங்கள் கூட்டமாக நின்றன;லேசான காற்றுக்கு அவை ஒரு சப்தம் எழுப்பின;பொன்னியின் செல்வனில் வந்தியத் தேவன் இலங்கைக்குச் சென்று திரும்பி கோடிக்கரையில் கரேயேறி,ஒளிந்திருக்கும் ரவிதாசனைப் பயப்படுத்த முடிவு செய்யும் இடத்தில் கல்கி எழுதி இருக்கும் மூங்கில் மரங்களின் மர்,மர சப்தம் என்றால் என்ன என்று எனக்கு விளங்கியது.கல்கியின் காட்சிப்படுத்தலை வியந்து கொண்டே தொடர்ந்தோம்.

ட்ரீ டாப் என்று எங்களை மயக்கிய (மக்கா,அதுலதானே விழுந்தது !) வார்த்தைப் பிரயோகத்துக்குரிய ஒன்றையும் பாதையில் காணவில்லை;ரங்ஸ் வேறு எங்க ட்ரீ டாப் எங்க ட்ரீ டாப் என்று ஏகத்துக்கும் எகிறிக் கொண்டு வர,நான் மிகவும் சீரியசான தொனியில் மூங்கில் அல்லது 100 அடிக்கும் மேலாக வளர்ந்திருக்கும் ஏதாவது மரத்தில் ஏறிக் கொண்டால் ட்ரீ டாப்தான என்று சொல்லி மொத்து வாங்கினேன்.

நேரம் செல்லச் செல்ல ஒரே மாதிரிச் செல்லும் பாதை அயற்சியாகவும் உற்சாகமளிப்பதாகவும் இல்லை;இதில் 5 மணிக்கு ட்ரீ டாப் மூடி விடுவார்கள் என்று வேறு குறிப்பைப் படித்திருந்ததால்,நடையை எட்டிப் போட்டோம்;வியர்வையும் அயற்சியும் ஆளை அடித்தது.நான் எப்பொழுதும் ஒட்டத்திற்காகப் பயன்படுத்தும் முழுக்காலணியை-ஷூ-பயன்படுத்தினால் அது மழையில் நனைந்து பாழாகி விடக் கூடூம் என்றும் பூங்கா போன்றுதானே இருக்கும் என்ற நினைப்பில் தோலால் ஆன மு.கா.யையே அணிந்திருந்தேன்.பார்த்தால் இது கிட்டத்திட்ட ட்ரெக்கிங் போன்ற ஒரு நடை.அதில் தோல் ஷீ அணிந்து கொண்டு போன ஒரே பிரகிருதி நானாகத்தான் இருக்கும்!

இடையில் களைத்து,அமர்ந்து,களைத்து,அருந்தி 4.75 கிமீ ஐக் கடந்த போது தூரத்தில் வெளிச்ச வெளி தெரிந்தது;ஆகா ட்ரீ டாப்பு வந்து விட்டது என்று டாப் எகிறி விடும் உற்சாகத்துடன் சிறிது ஏற்றமாக இருந்த பாதையை மூச்சைப் பிடித்துக் கொண்டு ஏறினோம்;ஏறினால்....

டார்லிங் டாங் டாங் படம் பார்த்தீர்கள்தானே..அதில் தற்கொலை செய்யும் உத்வேகத்துடன் பாக்யராஜ் மலை ஏறிச் செல்ல பதைபதைத்து க,பெ.சிங்காரம் மற்றும் மற்றவர்கள் வர,மேலே ஏறிய பாக்யராஜ் அங்கு கண்ட காட்சியைப் பார்த்து விட்டு ஒரு தனியான உணர்ச்சி மற்றும் முழியுடன் நிற்பாரல்லவா,அப்படி நிற்கும் படியானது.ஆம்,தெளிவாக கார் வரும் பாதையாக நல்ல ரோடும் கால்ஃப் வெளியும் விரிந்தன.

இந்த ரோடு இருப்பது தெரிந்திருந்தால் வந்திருக்கவே வேண்டாமே,என்ன கரும்மடா இது என்று நொந்து கொண்டு சுற்றி முற்றும் பார்த்தோம்;இடப்பக்கமாக இன்னொரு பாதை மீண்டும் ட்.டா. பாதையைச் சுட்டியது,இம்முறை 3.5 கி,மீ.ஆஹா,சிக்குனாண்டா சிங்காரம் என்று நினைத்த படியே ரங்ஸ்ஐ நோக்க,அவர் ரொம்பவும் உற்சாகமாக இருப்பது போல ஒரு பாவனையை வெளிப்படுத்திக் கொண்டு,ஹூம் வாங்க,வாங்க நடக்கலாம் என்று சொல்லிக் கொண்டே,மூட்டைப் பிடித்துக் கொண்டு முன்னால் நடந்தார்.இப்படியை முன்னர் பார்த்த பாவனையிலேயே மேலும் சுமார் 3 கி,மீ.சென்றது.

முடிவில் ஒரு கட்டடமும் கழிப்பறை,குளியலறை வசதிகளும்,குடிநீரும்-சிங்கையில் சாங்கி விமான நிலையம் தவிர பொது இடத்தில் குடிநீர் கிடைப்பது இது போன்ற அத்துவானக் காட்டில்தான் என்று நினைக்கிறேன்-இருந்தன.சிறிது ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு சுற்றுமுற்றும் பார்த்து,இன்னும் 400 மீட்டர் தூரத்தில் ட்,டா.நடை இருக்கிறது என்று தெளிந்து மேலும் நடையைக் கட்டினோம்.

அழகர் கோவில் மலைக்கு ஏறும் பாதை போன்ற உயர் சாய்வுடன் கூடிய காங்கிரீட் தெருப்பாதை மேலேறியது;களைப்பும் வியர்வையிலும் அப்பாதையில் ஏறி முடிக்க மூச்சு வாங்கி உட்கார்ந்து விடலாம் என்று தோன்றிய இடத்தில் மரச்சட்டங்களால் ஆன படிகள் காணப்பட்டன.

சிறிது ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு பாதையில் இறங்கி நடக்க சுமார் 200 அடி நடக்க,ஒரு சிறிய காவல் கூண்டும் அங்கு ஒரு வனக்காவல் பணியர் கூண்டுக்குள் ஒரு குரங்குடன் அமர்ந்திருந்தார்;அதாவது குரங்கு கூண்டுக்குள் இல்லை,காவல் கூண்டுக்குள் அமர்ந்திருந்த அவருக்கு 3 அடி தள்ளி குரங்கு செல்லும் பாதையில் சரியாக அமர்ந்து கொண்டு எங்களை மிகவும் விரோதித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

காவலர்,யாரும் தின்பதற்கு-அவருக்கு அல்ல,குரங்குக்கு- எதுவும் தருவதில்லையாதலாலும்,காட்டில் தின்ன எதுவும் கிடைக்காததாலும் அவை சிறிது மூர்க்கத்துடன் இருக்கும் என்று பிட்டைப் போட்டு விட்டு,கூடவே ஒன்றும் செய்யாது நீங்கள் போங்க,என்று சொல்லி விட்டு விட்ட மோட்டு வளையைப் பார்க்கத் துவங்கினார்.நான் சிறிது பின் திரும்பி வந்து காய்ந்து கிடந்த ஒரு மரக் குச்சியை ஒடித்துக் கொண்டு-அதைப் பயமுறுத்தப் போகிறேனாம்-பாதையில் நுழைய எத்தனித்தேன்;நண்பர்-காவலர் அல்ல,குரங்கார்தான்-அவ்விடத்திலேயே அமர்ந்து கொண்டு உடலை சிறிது முன்னால் நகர்த்தி உர்ர்ர் என்று மீண்டும் மூர்க்கம் காட்டினார்;நான் கையில் இருந்த தம்மாத்தூண்டு குச்சியை கதாயுதம் கணக்காக நினைத்துக் கொண்டு சுழற்றிக் கொண்டு முன்னேற முனைய அன்பர் கிட்டத்தட்ட உறுமிக் கொண்டு மேலே பாய,நான் உளறிக் கொண்டு பின்னால் சாய்ந்து பின்வாங்க நண்பர் இருந்த இடத்தை மீண்டும் அடைந்து அதை போஸில் அமர்ந்து கொண்டார்.

எட்டிப் பார்த்தால் ட்.டா.வாக் பாதை! குறுக்கே குரங்கார்..என்னடா சோதனை என்று நினைத்துக் கொண்டு நிற்கையில் ஐரோப்பியர் கூட்டம் ஒன்று வந்தது.சில பெண்களும் தொடர்ந்த சில ஆண்களும்..கடைசியாக ஒரு கனத்த மனிதர்,ஆஹா,இந்தக் கனத்த மனிதர் மேல் நண்பர் பாய்ந்தால் அவர் உளறியடிப்பது எவ்வளவு தமாஷாக இருக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டே ஆவலுடன் காத்து(பார்த்து)க் கொண்டிருந்தேன்.ஐ,பெண்மணி சிறிது நடை வேகத்தைக் குறைத்து தயங்க,குண்டர் Just go as if it is not there,dont' stare at it or see at it,have straight look on the path என்று சொல்லிக் கொண்டே நடை வேகத்தைக் கூட மட்டுப் படுத்தாமல் நடந்தார்.

பெண்கள் முன்னால் செல்ல,ஆண்கள் பின்னால் செல்ல நமது நண்பர் எவ்வித சலனமும் இன்றி பாதையின் ஒரு பக்க மரக் கைப்பிடியில் அமர்ந்து கொண்டு என் வருகைக்கு மட்டும் காத்துக் கொண்டிருந்ததாகப் பட்டது;ஐரோப்பியர்கள் வந்தார்கள்,சென்றார்கள்..No reaction from our friend !

வாழ்வில் சில தத்துவப் பாடங்கள் இப்படித்தான் எதிர்பாரா இடங்களில் கிடைக்கின்றன என்று நினைத்துக் கொண்டு,கூண்டுக் காவலர் உதவியுடன் நண்பரைக் கடந்து ட்.டா.வாக் பாதையில் நுழைந்தோம்.

இங்கு தொடர்கிறது -