நீண்டுவிட்ட ஒரு இரவில்....

கிராமத்தின்

பள்ளி முடித்து

மேலும் படிக்க விரும்புகையில்

அழுத்தும் தோள்சுமையில்

புருவம் உயர்த்தாது

புத்தனாய் ஒரு புன்னகை!
தந்தை என்றொரு நண்பன்;

உறுதி உணர்வில்,

கருணை விழியினில் குருதி படர்ந்திட,

பாதாதிகேசமாய் வருடி

பதறி மருகும் பார்வையில் தாய்;

வாய் புதைத்து

வக்கரித்த உறவு முறை;

சாதிக்க சினந்து

வீறுகொண்டு வெளிக் கிளம்பிய

வாலிபச் சீற்றம்;

கல்வி,மேலும் கல்வி,பின் கடமை

எனப் பற்பல ஊர்கள்,நாடுகள்;

பற்பல முகங்கள்,மனிதர்கள்,

பஸ்களில்,பிளேன்களில்;

பற்பல நிறங்களில்

பார்த்துவிட்ட பணவகைகள்;

குறிஞ்சி மலர் பூத்துதிர்ந்து

மீண்டும் மொட்டவிழ

கடந்துவிட்ட காலம்;

உலகின் ஏதோ ஒரு நாடு,

அடைத்திருக்கும் கதவு,வெளி

தனிமையின் தெளிவில்

அறைந்து சீறும் காற்றும் பனியும்;

தொகுப்பு வீட்டின் வெளியில்

பனி படர்ந்த ஏரியின் விசாலம்;

வெளிக்கிளம்பி உள்ளமிழும் வாத்துகள்

தாய்மகனும்,தம்பியும்,தங்கையுமாய்...

தவழ்ந்து விடும் குழந்தையாகி

தாய்மடியில் முகம்புதைக்க

விழைந்து விடும் மனம்...

கண்ணழுத்தும் தூக்கமதில்

புகைபடரும் நினைவு...

விடிகாலை விமானம்,வேலைக்கு செல்ல...

வாழ்க்கை !

(குமுதம் இதழில் பிரசுரிக்கப்பட்ட என் கவிதை)